Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը ցանկացել էր հանդիպում, մենք ընդառաջեցինք, որովհետեւ չընդառաջելը չէր բացատրվի
Posted on October 1, 2007, by admin, under Հարցազրույցներ.
«Արմթաուն».- Սեպտեմբերի 29-ին ՀՅ Դաշնակցության «Սիմոն Վրացյան» կենտրոնում ՀՅԴ Բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանը եւ ՀՅԴ Հայաստանի Գերագույն Մարմնի ներկայացուցիչ Արմեն Ռուստամյանը ընդունեցին ՀՀՇ-ի ներկայացուցիչներ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին եւ Ալեքսանդր Արզումանյանին:
Այդ կապակցությամբ «Երկիր Մեդիա» հեռուստաընկերությունը հարցազրույց է անցկացրել ՀՅԴ Բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանի հետ: Հարցազրույցն ամբողջությամբ բերվում է ստորեւ:
– Պարո՛ն Մարգարյան, ո՞ւմն էր հանդիպման նախաձեռնությունը եւ ի՞նչ հարցեր քննարկեցիք երկրի առաջին նախագահի հետ:
– Առաջին հերթին հանդիպման փաստն էր կարեւոր, ոչ թե հանդիպման բովանդակությունը: Առաջին նախագահը` Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, ցանկացել էր հանդիպում, մենք ընդառաջեցինք, որովհետեւ չընդառաջելը չէր բացատրվի: Սա ոխակալություն կնշանակեր եւ քաղաքական կեցվածք չէր լինի: Մենք ընդառաջեցինք եւ հանդիպումը կայացավ:
Հենց առաջին հանդիպումն էր, որ կարեւոր էր: Մասնավոր խոսակցություններ եւ պայմանավորվածություններ չեն եղել: Ընդհանրապես եղել է հարց, որ պայքարի ենք դուրս գալիս, իսկ ամեն մի պայքար ունի իր կանոնները, եւ այդ կանոնները պետք է փոխադարձաբար հարգվեն: Այսքանով մենք էլ ենք համաձայն եղել, դա մեր քաղաքական կեցվածքին հարիր է: Վերջապես այս երկրում պետք է քաղաքական մշակույթ հաստատվի: Իհարկե, սա միակ հանդիպումը չէ, որ մենք ունենում ենք, բոլորի հետ էլ հանդիպումներ տեղի են ունենում: Այս մեկն ինչ-որ առումով կարեւոր էր, որովհետեւ առաջինն էր:
– Հնարավո՞ր է առաջիկայում այլ հանդիպումներ լինեն Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի հետ:
– Կարծում եմ` սա է, որ դժվար էր: Սրանից հետո, եթե հանդիպումների անհրաժեշտություն լինի, ավելի դյուրին կլինի, եւ հոգեբանական այն ծանրությունը, որ կար, մասամբ թեթեւացած կլինի:
– Հանդիպման ընթացքում անդրադարձ կատարեցի՞ք ձեր նախկին հարաբերություններին, թե՞ միայն ապագայի մասին խոսեցիք:
– Երկուսս էլ գիտակցաբար խուսափեցինք անցյալի մասին խոսել: Ավելի շատ անդրադարձանք ապագային: Վերջապես երկրի ներքին համաձայնության, ներքին ազգային մթնոլորտի համաձայնության առումով, կարեւոր է, որ նույնիսկ իրար հակադիր, գաղափարապես տարբեր ուղղություններով քաղաքական ուժերը կարողանան ունենալ փոխադարձ հարգանք: Վերջապես մի ժամանակ մեր հանդեպ անհանդուրժողականություն է ցուցաբերվել, մենք մեզ թույլ չենք տվել այդ նույն անտարբերությունը, մերժողականությունը մեր մեջ ունենալ: Այս առումով, կարծում եմ, որ առաջին հանդիպման իմաստով խոսակցությունը բավական լուրջ պայմանների մեջ էր:
– Ասացիք, որ անդրադարձել եք պայքարի կանոնները փոխադարձ հարգելու խնդրին: Հնարավոր համարո՞ւմ եք այդ հարթության մեջ ՀՅԴ-ՀՀՇ համագործակցությունը:
– Մենք նախապես էլ հայտարարել ենք, որ ճիշտ ընտրություններ կազմակերպելու առումով բոլորի հետ պատրաստ ենք համագործակցել, եւ այստեղ բացառություն չկա ոչ մեկի պարագայում, եթե խոսքը վերաբերում է արդար ընտրություններին, ճիշտ ընտրություններին, մաքուր ընտրություններին: Այս առումով կարծում եմ, որ բոլորը պետք է իրար հետ համագործակցեն: Այլ ելք չկա: Մանավանդ, որ մեր ընտրությունների սիստեմը վիրավոր է, ընտրությունների համար պատասխանատու գոյություն չունի: Պատասխանատու չկա եւ եղած պատասխանատվությունն էլ այնպես է բաժանված, որ անպատասխանատվության մթնոլորտ է ստեղծում: Սա վտանգավոր վիճակ է: Երանի թե հստակ պատասխանատու գոյություն ունենար: Եվ կարծում եմ, որ բոլոր ուժերը պետք է կարողանան համագործակցել, որ մենք կարողանանք հավատալ ընտրությունների արդյունքներին:
– Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն ասաց, որ քննարկել եք երկրի համար կարեւորագույն հարցեր: Դրանց լուծման ուղիներում երկու կուսակցությունների մոտեցումներում նմանություններ կա՞ն:
– Խոսակցությունը մինչեւ այդտեղ առաջ չի գնացել: Նման պատկերացումն էլ բավական դժվար է, որովհետեւ մենք տեսել ենք այդ ուղղությունը, եւ չէի ասի, որ դրական փոփոխություն գոյություն ունի: Բայց հարցը դա չէ: Հարցն այն է, որ տարիներ շարունակ ես կրկնել եմ այդ միտքը, որ մեր երկիրը, մեր քաղաքական դաշտն այնպիսին է, որ քաղաքական բոլոր ուժերը, վերջին հաշվով, բնական դաշնակից են, եթե խոսքը վերաբերում է այն իշխանությանը, որն ապաքաղաքական է: Խոսքը կոնկրետ այս իշխանություններին չի վերաբերում, այլ մթնոլորտին է վերաբերում: Ընտրությունների մեջ, մասնավորաբար, խորհրդարանական ընտրությունների մեջ, հաճախ տեսնում ենք, որ ապաքաղաքական ուժերն են, որ ավելի դերակատար են դառնում, քան քաղաքական ուժերը: Եվ դա, ինքնաբերաբար, ստեղծում է հոգեբանական մթնոլորտ, որ բոլոր քաղաքական ուժերն իրար բնական դաշնակիցներ են, եթե փորձում են Հայաստանի քաղաքական դաշտը ձեւավորել, փորձում են իրական մրցակցություն, քաղաքական-գաղափարական մրցակցության հիմքերի վրա ձեւավորել երկրի իշխանությունը: Այս առումով բոլորս էլ իրար դաշնակից ենք, բայց գաղափարական-քաղաքական առումներով շատ տարբեր ենք իրարից:
– Պարո՛ն Մարգարյան, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանից հետաքրքրվեցի՞ք, թե ինչո՞ւ է որոշել իշխանության մաս կազմող կուսակցություններից առաջինը ՀՅԴ ներկայացուցիչներին հանդիպել:
– Իրենք հանդիպումներ ունենում են: Չեմ կարծում, որ մենք առաջինն էինք: Կարծում եմ` մեզ հետ էր, որ առաջին հանդիպումը տեղի ունեցավ, բայց իրենց հանդիպումների մեջ առաջինը չէր: Գուցե տարբերությունն այն է, որ ինչ-ինչ պատճառներով նախընտրեց այս հանդիպման համար գալ մեր գրասենյակ:
– Թեեւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն այսօր ասաց, որ իր ելույթից հետո ոչինչ չի փոխվել եւ դեռ չի որոշել կառաջադրվի նախագահական ընտրություններում, թե ոչ, այնուամենայնիվ, Ձեր տպավորությամբ, նա նման մտադրություն ունի՞:
– Լուրջ մտադրություններ ունի, բայց չեմ ասի, որ վերջնական որոշում ունի: Համենայն դեպս, իր գիտցածն է, իր որոշելիքը: Բայց մենք կուզենք, որ դնի իր թեկնածությունը, որովհետեւ կարծում ենք, որ իրական մրցակցության մեջ ամեն մարդ իր տեղը պետք է գտնի: Եվ որովհետեւ շատ մեծ փոփոխություններ չկան, կարծում եմ, որ լավ է, որ առաջադրվի:
– Իսկ հնարավոր համարո՞ւմ եք Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից դաշնակցական թեկնածուին սատարելու տարբերակը:
– Դժվար կարող եմ պատկերացնել այդպիսի բան, դժվար է պատկերացնել: Բայց քաղաքականության մեջ ամեն ինչ հավանական է: Կարծում եմ, որ նախագահական ընտրություններին մասնակցելու` Դաշնակցության այսօրվա քայլը վեր է կուսակցական հարցից: Մենք սրանով այլ հարց ենք գալիս ապացուցելու: Մենք սրանով ավելի լուրջ հարց ենք լուծում, քան կուսակցական ամբիցիաները բավարարելու եւ կուսակցական թեկնածուին հաջողեցնելու: Ես հավատում եմ, որ սրանով բեկումնային վիճակ ենք ստեղծելու երկրի զարգացման մեջ` դեպի օրինականություն, դեպի արդարություն, դեպի քաղաքացիական հասարակություն: Եվ այս առումով, անհավանական չեմ համարում, որ շատ-շատերը հետզհետե կհամախմբվեն մեր շուրջ: Բայց միանշանակ ասեմ, որ մեզ կպաշտպանեն, դրա համար լուրջ պատճառ չունեմ:
